Blog WijBusinessNieuws,
De drijfveer om een bedrijf te beginnen verschilt nogal tussen ondernemers. Vrijheid is een veelgehoord woord, maar ook meer geld verdienen speelt bij veel van jullie een rol. Doen wat je leuk vindt, is ook een drijfveer en deze geldt voor mij persoonlijk. Ik spuug niet op geld, vrijheid vind ik belangrijk maar doen wat je leuk vindt, zorgt vaak dat de rest ook wel komt.
Toen ik begon met ondernemen was ik samen met mijn compagnon destijds een urenfabriek. We werkten x-aantal uur en deze kregen we tegen een x-tarief per uur betaald. Als snel begrepen wij dat vrijwel iedere dag er op deze manier redelijk hetzelfde zou uitzien. Op zich natuurlijk niet erg, maar daar waren we geen ondernemer voor geworden. We wilden doen wat we leuk vonden. Al snel zochten we mensen erbij zodat wij ons konden richten op de dingen waar wij goed in waren. Vaak is dit ook wel wat je leuk vindt. Het bedrijf groeide in circa 9 jaar uit tot een serieus en succesvol bedrijf. Maar ik had het niet meer naar mijn zin. Ik deed voor een deel wat ik leuk vond, maar ook heel veel waar ik ongelukkig van werd. Ook waren we ondertussen met drie compagnons en dat beperkte mijn vrijheid. Met drie man wordt meer overlegd en gepolderd en zijn de verander- en beslissingstrajecten langer en stroperig.
Mijn exit kwam als verrassing, maar een juiste keuze. De twee compagnons gingen door en het bedrijf draait nog steeds succesvol en ondertussen heb ik ook weer een goed draaiend bedrijf.
Veilige haven of een onzeker bestaan?
Kortgeleden sprak ik een vriendin die erover nadacht een bedrijfje over te nemen. Dit deed ze vanuit een loondienstverband. Veilige haven t.o.v. een onzekerder bestaan, maar wel veel vrijheid en doen wat je leuk vindt. Maar ik miste de bezieling en het vuur. De angst overheerste. ‘Wat als…’, hoor je dan veel voorbijkomen. Jij als ondernemer zal nu wellicht zeggen: ‘risico hoort nu eenmaal bij het vak’. En dat geloof ik ook wel zo. Natuurlijk kan je marktverkenningen doen, allerlei statistieken verzamelen, al eerder iets op hebben gezet dat succesvol is, maar er is geen enkele garantie.
Horeca liep als een trein tot 2019 en volgens mij in 2023 komt het boemeltje weer snel in beweging. Maar die jaren ertussen moesten de horeca tijgers flink inleveren. Natuurlijk was bezorgen een optie, maar dat is niet waarom deze ondernemers een bedrijf hadden. De business die ze hadden hebben ze bewust voor gekozen en dat vak vonden en vinden ze fijn. Een bezorgdienst zijn was een manier van overleven. Bij de meeste restaurants is die lijn, toen het beter ging, meteen ook doorgesneden. Een enkeling is het erbij blijven doen, maar ik ken niet heel veel restaurants die het er nog bij doen. Het was namelijk niet een vrijwillige keuze, leverde ze niet genoeg geld op en was vooral ook niet iets dat ze leuk vonden om te doen.
Het lichaam geeft signalen
Kijk eens diep in je hart en doe je echt met je ondernemerschap waar je goed in bent en waar je van geniet? Je weet dat je niet het eeuwige leven hebt heh? Tegenwoordig heb ik geen enkel probleem om te stoppen met een samenwerking als het mij niet gelukkig maakt. Het lichaam geeft de signalen. Bal in mijn buik, met tegenzin naar het werk en ik maak geen flauwe grapjes meer. Zie ik dat, dan moet er wat veranderen. Ik ben namelijk ondernemer en schep mijn eigen voorwaarden in hoe mijn werkomgeving eruitziet. Een moeilijke/kritische relatie is niet erg, een vervelende/oneerlijke klant wel.
Zorg dat jij in control staat van jouw organisatie i.p.v. dat jouw organisatie jouw leven leidt. Want laten we eerlijk zijn, dan kan je net zo goed in loondienst gaan werken.